De balans tussen geven nemen: pleasen, geven en bang voor afwijzing
Het willen pleasen is een typische vrouweneigenschap waarvan het tijd wordt dat deze uit de evolutie verdwijnt. Wat als ik nee-zeg tegen de all-inclusive vakantie naar Kuşadasi waar vriend Ali of vriendin Bea zo dolgraag naartoe wil. Lekker vroeg de wekker zetten om een plekje aan het zwembad te scoren en een blijvend blauwe tong oplopen van alle chemische cocktails. Ieder heeft zo zijn eigen voorkeur (gelukkig maar), maar het is zeg maar niet echt jouw ding. Toch wil je de ander niet afwijzen en stap je twee maanden later het vliegtuig van Corendon in. Je hebt dus toch ja-gezegd. Het voorgaande is natuurlijk een situatie die onder een vergrootglas is gelegd en niet zo vaak zal voorkomen, maar des te vaker gebeurt dit met de Madurodam-versie.
Zet jezelf op nummer één
Ik heb zo het vermoeden dat het genetisch bepaald is waarom het vooral vrouwen zijn die teveel geven. Vrouwen zijn net iets emotioneler, empatischer en vaker onzeker dan mannen. Een man trekt zich niet zoveel aan van wat een ander van hem denkt én zet zichzelf op nummer een. Nee, daar heb ik geen zin in man. Nee man, ik blijf vandaag thuis. Verder geen uitleg, geen excuus: het is een antwoord vanuit het hart. Waarbij de andere man dit niet als een belediging of afwijzing ziet. Oh, wat zou het heerlijk zijn als ik ook zo kon reageren op een uitnodiging waar ik waanzinnig weinig behoefte aan heb. Kate Moss verwoord dit zo mooi: ‘Never complain, never explain.’
Het begint bij zelfliefde
Geen zin, voelt iets niet goed of gewoon te moe. Kies alsjeblieft voor jezelf (denk aan Kate Moss) en verzin geen hele verhalen. Als we allemaal iets eerlijker zouden zijn naar onszelf én elkaar; dan zou dat zoveel gedoe schelen. Ben je een man en lees je dit: geef dan soms iets meer. Ben je een vrouw: wees dan iets meer een man. Elke keer dat je ja-zegt tegen iemand anders zeg je nee-tegen jezelf. Waarbij alles begint met zelfliefde (lees het artikel hier). Door continue jezelf af te wijzen en een ander te pleasen, zal de ander misschien wel heel tevreden zijn, maar wat doet dit met jou? Jij zult leeglopen, omdat je jouw hart niet genoeg vult met dingen waar je echt blij van wordt. Op den duur zal jouw sprankelende ik steeds meer verdwijnen, je energie vervliegt en kan je straks niet eens meer ja-zeggen tegen welk voorstel dan ook.
De balans tussen geven en nemen
Het is 2016 op een afterparty van de Gay Pride als een vriendin zich na het nuttigen van een ballonnetje tot mij richt met haar zojuist verschenen inzicht: ‘Het leven draait om de juiste balans tussen geven en nemen.’ Wijsheden verschijnen zich soms op de meest bijzondere momenten en dit is er één van. Natuurlijk is het soms lastig als je van nature een pleaser bent. Ik hou van geven, meer dan van krijgen. Dit is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven. Alleen het enige dat anders is geworden is dat ik kies aan wie ik wat geef. Elke zwerver, bedelaar of straatmuzikant: ik geef altijd als ze er niet om vragen. Vraagt iemand erom, dan maak ik eerst de balans op of ik niet al teveel heb gegeven. Noem het onlogische logica, maar voor mij werkt het. Hetzelfde geldt voor het geven van je energie. Heb ik al teveel gegeven op een dag (bijvoorbeeld na een one-day retreat), dan ga ik niet nog eens koken voor mijn vriend zoals ik normaal doe. Het liefste eet ik ergens iets buiten de deur en laat ik mij verzorgen. Zo komen geven en nemen weer in balans.
Geef wanneer je weegschaal in balans is
Heb je op een dag teveel gegeven? Of dit nu jouw energie, aandacht, tijd of een combinatie van dit alles is. Doe dan iets waar jij blij van wordt. Neem een warm bad, lees een boek en besteed vooral tijd aan self-care. Kies vanuit je hart voor jezelf en zorg ervoor dat geven en nemen weer in balans komen. Betekent dit dat je nooit meer ja-zegt op een voorstel waar je warempel weinig voor voelt? Nee, dat niet. Het is natuurlijk belangrijk om dingen voor een ander te blijven doen. Om te blijven geven, ook al heb je daar soms geen zin in. Alleen vanaf nu doe je dit alleen nog maar wanneer je weegschaal op een symfonie van Ludovico Einaudi lijkt: schitterend in balans. Waarbij je vooral het schuldgevoel loslaat als je nee-zegt, geen uitleg geeft en vooral ook niet klaagt als iemand anders een keer jouw aanbod afwijst. Want nu je dit allemaal weet, weet je ook dat een afwijzing richting jou, vaak helemaal niets met jou te maken heeft.