Levenslessen met liefde gegeven
Als er iets is wat Ibiza geeft dan zijn het wel levenslessen. Deze worden niet met fluwelen handschoenen aangereikt. Nee, het zijn keiharde bitchslappen in het gezicht. Toen ik nog een krielkip was en lang onder het gemiddelde voor mijn leeftijd zat, heeft mijn vader mij één keer geslagen. Bekomen van de schrik, zag ik direct al in dat deze klap terecht was. In het donker met een skelter door het bos van Epe touren, deed ik daarna dan ook nooit meer. Voor Ibiza geldt hetzelfde; ze geeft klappen vanuit liefde. Zodat er daadwerkelijk iets geleerd wordt van de levenslessen en deze niet steeds weer als een boemerang blijven terugkomen.
Levenslessen van mama Ibiza
Ibiza wordt vaak liefkozend mama genoemd. Mama’s zijn er om op te voeden en dat doet Ibiza dan ook. Vooral als het gaat om patronen die doorbroken dienen te worden, heeft mama Ibiza zo haar manieren. Ook wel grillen genoemd of permanente PMS. Ze blijft levenslessen afvuren als een daadkrachtige draak en stopt pas als er iets mee wordt gedaan. Daarna zal ze jou omarmen als de zachtste fleecedeken ooit en helpen om jouw pad te blijven volgen.
Ibiza als katalysator
Ibiza geeft wat nodig is, Ibiza versterkt én Ibiza werkt als een katalysator. Of wat te denken van de volgende legende die ik inmiddels uit alle eilandhoeken van de samenleving gehoord heb: ‘Ibiza omarmt je of spuwt je uit.’ Voor degenen die hier zijn komen wonen (net zoals ik drie jaar geleden) kan ik alleen maar zeggen dat het echt zo is. Vooral het eerste jaar word je getest, waarbij de levenslessen met een Super Soaker worden afgeschoten. Pijnlijk, jazeker. Leerzaam, hell yeah! Dankbaar? Dat ben ik vooral, omdat ik in korte tijd al zoveel heb mogen leren. Dingen die ik in mijn comfortabele cocon in Nederland niet zo snel geleerd zou hebben.
>> Scroll naar beneden voor de universele levenslessen die Ibiza mij leerde.
Dit zijn de universele levenslessen die mama Ibiza mij leerde
1) Stop met door iedereen aardig gevonden willen worden
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik denk dat minstens 50% van de mensheid last heeft van het ik-wil-door-iedereen-aardig-gevonden-worden-syndroom. Ook ik ben hiermee geboren en kan er pas sinds kort beter mee omgaan. Toen ik op mijn 31ste voor het eerst ging samenwonen met halfgare huisgenoten en een depressieve huisbaas op Ibiza, leerde ik de volgende levenslessen. Dat het soms beter is om niets te zeggen, niets uit te leggen en vooral jezelf niet te verdedigen. Zeker als de ontvanger zich op een andere frequentie bevindt. Het heeft dan toch geen zin om in discussie te gaan en het kost alleen maar energie. Of zoals deze mooie quote zegt: ”Selfcare betekent niet in discussie gaan met mensen die jou toch niet begrijpen.” Hou de eer dus aan jezelf én wat maakt het dan uit wat de ander van jou vindt?
2) Je mag je boosheid eigenen
Als kind wordt ons geleerd om niet boos te zijn en tel daar mijn voorgaande eigenschap bij op. Dit resulteert in het feit dat ik de grootste moeite heb met boosheid uitten. Deze beperkende overtuiging zit zo in mijn systeem. Vaker ben ik dan ook teleurgesteld. En als ik boos ben; dan schaam ik mij daarna. Herkenbaar? Dit terwijl boosheid er net als elke emotie gewoon mag zijn. Tijdens een bezoek aan de chiropractor met een beetje magic; Abi Woodward verscheen er zomaar weer een levensles op mijn pad. Ik lag als een gloeiende grilplaat te koken van woede op haar massagebank. Blijkbaar voelde ze dit en zei: ”When you are angry, it’s not a bad thing, you just have to own it.” Ik denk dat het nog tien incarnaties verder had geduurd als ik niet naar Ibiza was verhuisd en zij deze boodschap aan mij door zou geven. Boos zijn mag, zeker voor 90 seconden. Ga er dan ook helemaal voor en dan? Dan laat je het weer los. En het mooie is? Dat de laatste én enige keer dat ik boos was en tegen mijn hekserige huisbaas mijn stem aan het verheffen was… Ze mij na afloop complimenteerde met mijn felheid. Ha, 1-0 voor Lauri.
3) ‘Nee’ zeggen is niet zo moeilijk
Ben je hier slechts een week per jaar dan is het best lekker om op elk avontuur volmondig ja (nog een sangria) te antwoorden. Woon je hier zoals ik? Dan kun je natuurlijk meegaan op het vliegende tapijt van Aladdin (al dan niet met drank & geestverruimende middelen) in de 24-uursflow van vakantiegangers. Alleen moet JIJ de volgende dag werken en je lever heeft soms ook behoefte aan weekend. Hoe verleidelijk de avonturen ook zijn; je moet soms nee-zeggen. Ibiza leerde mij dan ook om van fomo (fear of missing out) naar jomo (joy of missing out) te gaan.
4) Beweeg mee en verzet je niet
Als mens zijn we geneigd om alles zo te willen houden zoals het is. Dit terwijl verandering juist de enige constante is. Ibiza leert om te leven volgens de wetten van de natuur en het universum. Kijk naar de golven en zie hoe de ademhaling hetzelfde is. Een constante stroom van geven en nemen. Bewonder de bougainville, de pijnbomen en andere Mediterrane planten. Alles wat ze niet langer dient, of uitgebloeid is; laten ze los. Al gaf de oudste boom* op Ibiza mij de belangrijkste levensles: gedij mee met alles wat er is en komen gaat. Daar zit groei.
*Deze imposante boom staat in San Miguel, wanneer je de afslag naar San Mateu neemt.
>> Lees meer over levenslessen: dit zeggen mensen op hun sterfbed.