Holland versus Ibiza
Nu het EK in volle gang is vraag ik mezelf af voor welk land ik nu eigenlijk ben. Het zou zo logisch zijn om volmondig voor Nederland te kiezen, ook al woon ik al meer dan drie jaar op Ibiza. Ben ik dan voor Spanje? Nee, dat ook niet. Als Ibiza een land zou zijn, dan was ik team Ibiza en wel om de volgende redenen.
1. De anderhalvecentimetersamenleving
Drie zoenen of een hand, veel spannender kun je het in Nederland niet krijgen. Op Ibiza vliegt men elkaar in de armen, zoals ze dat alleen bij Hello Goodbye doen. Ja, ook als dit de eerste ontmoeting is. Een stevige knuffel en een kus is de begroeting die hier geldt. Voordat je verder leest, zorg dan even dat je zit: de anderhalvemetersamenleving die bestaat hier niet. Op Ibiza doen we aan de anderhalvecentimetermaatschappij. Ja, er zit soms dan wel een mondkapje of twee tussen… alleen nooit een klein tweepersoonsbed. Natuurlijk kroelen we niet meer met random mensen, maar wel met onze bubbel. Juist die aanrakingen hebben ons erdoorheen gesleept, toen wij als eiland hermetisch afgesloten van de buitenwereld waren en al onze ouders zeeën ver weg waren.
Douze points voor Ibiza; knuffelen = alles.
2. Het eiland
Ibiza is een eiland, duh. Of eigenlijk is het een dorp. Als madammeke uit de grote stad Amsterdam is dit weleens wennen. Vooral het geroddel over en weer. Stempels en namen vliegen je hier om de oren. Het grappigste dat ik over mezelf hoorde: dat ik een open relatie zou hebben. Ik ben een open boek, maar zo open?! Oh, nog zo’n ding: het eiland. Jup, hier pleit ik schuldig. Ook ik zeg dit vaak als ik aan Ibiza refereer en geloof me als ik zeg dat ik niet de enige ben.
Meh, een paar minpunten door het geroddel.
3. Bier en shotjes bij het ontbijt
Wanneer ik rond een uur of negen in de ochtend een café binnenloop voor een cappuccino, kan ik niet anders dan glunderen als de barman of -vrouw bier aan het tappen is. De vijf in de klok, die kennen ze ook niet op Ibiza. Zin in bier? Dan bestel je bier. Ook is het altijd shotjes tijd. Zo hebben voornamelijk de werklui hier de traditie om de dag met een koud pilsje en een shotje af te tappen. Tja, waarom ook niet?!
Weer een voltreffer voor Ibiza.
4. Het past wel
Als een stel volleerde piercingsetters, lijken de meeste Ibicenco’s en Spanjaarden te leven volgens het motto: het past wel. In elk gaatje piercen ze een auto. Bumper van de buurman kussen hier, klein deukje daar. Porren, duwen en net zo lang steken totdat het past. Of persoon A of B hierdoor nog kan uitrijden is niet belangrijk. Dat er zowel op de eigen wagon als bij de buren krassen zijn ontstaan, dat doet er ook niet toe. Ik ben hier net zo verbouwereerd als gefascineerd door en geef toe dat ik op dit onderdeel nimmer team Ibiza zal worden.
Dit neigt naar een gele of zelfs rode kaart voor Ibiza.
5. Free the boobies
Als kleuter was ik al een hippie, alleen veranderde dat extreem in de pubertijd. Toen heb ik preutsheid uitgevonden. Nog steeds zit ik middenin een proces wat dit topic betreft. Vol liefde en met een vleug jaloezie kijk ik naar de naakte mensen om mij heen. Lau, is dit een naaktstrand wordt mij vaak gevraagd? Uh nee, naakt zonnen, snorkelen of door het zand rollen is hier heel normaal. Free the boobs, free the pussy’s en ook de mannelijke juwelen zijn hier vrij. Ik hou ervan, het biedt hoop dat we ons Adam & Eva kostuum weer leren omarmen. Daar kunnen we in Nederland én ik als geboren Hollands Meiske nog veel van leren.
Het winnende doelpunt wat mij betreft.